Beeldend, haast anekdotisch beschrijft de auteur de steeds verslechterende situatie van haar moeder. Ze laat zien hoe de omgeving van een patiënt met Alzheimer steeds opnieuw en steeds een beetje meer afscheid moet nemen van wie de patiënt vroeger was. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten: het vertrouwde contact wordt minder en minder, en daarvoor in de plaats komen toenemende zorgtaken - en verwijdering. Een afstand die steeds groter wordt, nooit kleiner...
Hoewel schrijven van jongs af aan een van haar favoriete bezigheden was, besloot Femmie van Santen pas na haar vijftigste zich volledig op het schrijverschap te richten. Zij volgde een aantal schrijfcursussen en deed mee met schrijfwedstrijden hetgeen leidde tot diverse publicaties. Bij uitgeverij Kok verscheen een van haar verhalen in de bundel Vreemde verwanten, gevolgd door twee spannende verhalen in de bundel Kind der wrake. In het voorjaar van 2013 verschijnt Lege handen, haar eerste thriller.
Extra informatie
Auteur |
---|