'Voordat de klok twaalf uur sloeg werd mijn kindje geboren. Ikhoorde iemand huilen, maar dat was mijn baby niet, dat wasikzelf. Ik heb niets van mijn kindje gehoord, gezien of gevoeld.Voordat ik goed en wel besefte dat ik de bevalling achter de rughad, was mijn kindje weggebracht. In alle consternatie vergat ikhelemaal te vragen of het een jongen of een meisje was. Ik wasbevallen maar had geen kind.'Willie Zeldenrust - ten Harkel is gelukkig getrouwd, moedervan een dochter en in blijde verwachting van een tweedekind. Wat kan je nog meer wensen? Maar onverwachtspakken zich aan het eind van de zwangerschap donkerewolken samen. Een droom verandert in een nachtmerrie.Hoewel God duidelijk laat weten betrokken te zijn bij haarleven, schudt het op al zijn fundamenten. Hoe ga je om metdit immense verdriet? Hoe verwerk je een grote lege plek inje lijf, in je hart en in je huis?In 'Hemelkinderen' beschrijft de auteur niet alleen haarverhaal, maar ook de ervaringen van andere moedersover een veelbewogen gebeurtenis die hun leven heeftveranderd.